De expositie in de Kloosterbibliotheek, waar de mediterende tijd lijkt te hebben stilgestaan, is getiteld: Van schets tot beeld "in het teken van Limburg." Zichtbaar wordt hoe uit schetsen in zwart-wit of ingewassen met kleur zijn schilderijen en beelden ontstaan. Een ontwikkeling van trefzekere schets naar de dynamische penseelstreek of de mozaïek-toets in de schilderijen. Bij elkaar geplaatst werkt dit voor de toeschouwer verhelderend. In een 20-tal schetsen met begeleidende beelden in brons en keramiek is ook de ontwikkeling van platte naar ruimtelijke vormgeving goed te volgen.

Opvallend is hoe in de evolutie van trefzekere schets naar schilderij en ruimtelijk beeld de schetsmatige opbouw en oorsprong zichtbaar blijft. Een echo wellicht die hij ervoer toen hij een jaar in Toscane de Italiaanse Renaissance bestudeerde. Beseffend dat schets, schilderij en ruimtelijk beeld, deze elementen van vormgeving, gelijktijdig aangepakt dienen te worden. 

Dat is de plaatsbepaling van de impressionistische tekenaar, schilder, illustrator, beeldend kunstenaar en glazenier-keramist, die permanent zijn boodschap van verwondering over zijn verwevenheid met het glooiende landschap, de rijke tradities, de folkloristische gebruiken (schuttersfeest, bronk, carnaval, weidefeest, dorpsfiguren) en de sfeer van ademend-samenzijn ten beste geeft.

 

 

 

Het is een levensteken van permanente verwondering, die zich vernieuwt in zijn verhalend bezig zijn op een klein gebied, binnen een afgemeten actieradius. Maar het blijkt binnen de geografisch opgelegde grenzen een rijke, kleurrijke wereld, groot aan artistieke mogelijkheden door het uitgediepte arsenaal, de kracht van de verbeelding ook die grenzen kan verleggen.

Naast algemene, universele onderwerpen als geboorte, vrouw, natuur, geborgenheid, onlosmakelijke verbondenheid met zijn heem, blijkt Jo Havenith ook een gevoelige antenne te hebben voor de registratie en verbeelding van de diverse seizoenen en gelegenheden: met carnaval, processies, schuttersfeesten, markante dorpsfiguren, harmonieën en fanfares als gegeven.
Hij: "Toen de eerste processie op Elkenrade langskwam, was ik verkocht. Dat was voor mij het nieuwe leven, weg van het kunstenaarsmilieu in Maastricht. Sindsdien vormen schutters, processies, muziekkorpsen en carnaval mijn vaste onderwerpen."

 

JEF BONTEN